Waarin bestaat uw beroep?
Ik ben ergotherapeut en verantwoordelijk voor het “handicap project” bij de Brusselse Federatie van Maatwerkbedrijven (Febrap) sinds 4 jaar. Mijn rol is om personen met een handicap te begeleiden op hun werkplek binnen de 12 MW (maatwerkbedrijven). Ik evalueer de werknemer op zijn sociale en professionele vaardigheden op het werk. Ik observeer en bepaal welke hulpmiddelen het comfort van de werknemer kunnen verbeteren, bijvoorbeeld door aanpassingen van de fysieke werkplek (aangepaste stoelen en voetsteunen adviseren, de elementen van de werkplek op de juiste hoogte instellen). Ik bied ook psychologische ondersteuning door gesprekken of ontspanningsoefeningen. Daarna werk ik samen met de begeleider (persoon die werknemers met een handicap begeleidt binnen een MW) zodat zij de vastgestelde doelstellingen kunnen voortzetten. Onze ultieme rol is dat de werknemers integreren en autonoom worden. Ergotherapie betekent de persoon in zijn geheel benaderen, van psychisch tot sociaal en bezigheidsaspect, het betekent inclusie.
Hoe ziet een typische dag van een ergotherapeut eruit?
Ik heb niet echt een typische dag, het is vrij willekeurig maar ik organiseer me in functie van de opvolgingen die ik moet doen in de bedrijven en de werkuren van de werknemers. Over het algemeen begeleid ik de werknemer en geef ik feedback aan de begeleider om de begeleiding voort te zetten. Mijn collega en ik geven ook opleidingen aan begeleiders. Deze opleidingen zijn bedoeld om meer te leren over de verschillende aanpassingen en voorzieningen die nodig zijn afhankelijk van het type handicap.
Was het een bewuste keuze om met personen met een handicap te werken?
Nee, het was toeval. Vroeger werkte ik in een rusthuis maar ik wilde veranderen. Ik zag de vacature dus ik ben ervoor gegaan. Oorspronkelijk was mijn functie vrij beperkt, we volgden alleen leerlingen die uit het bijzonder onderwijs kwamen maar we hebben een nieuw project gecreëerd bij de Brusselse Federatie van Maatwerkbedrijven om alle werknemers te kunnen begeleiden.
Dacht u als kind al aan dit beroep?
Nee, ik kende het helemaal niet. Als kind wilde ik kinesitherapeut, maatschappelijk werker of psychomotorisch therapeut worden. In elk geval wist ik dat ik in de paramedisch-sociale sector wilde werken. Wel waren er op mijn school personen met een handicap en ik nam ze onder mijn hoede. Ik heb altijd een sociale inslag gehad, het heeft me altijd geïnteresseerd.
Zijn volgens u personen met een handicap goed opgenomen in de arbeidswereld?
Ja en nee. In de MW wel want het is onze rol om hen op te nemen. In gewone bedrijven is dat natuurlijk niet het geval. Het ideaal zou zijn dat elk bedrijf maximaal gesensibiliseerd wordt voor handicap.
Interview afgenomen door Lea Collin (Communicatie stagiaire bij de Brusselse Federatie van Maatwerkbedrijven).
